Modlisz się tak jak zawsze, a czujesz, że nic Ci to nie daje? W dodatku Bóg wydaje się odległy, a to, co kiedyś w modlitwie sprawiało Ci radość dzisiaj jest powodem frustracji. Czy coś jest z Tobą nie tak?

Posłuchaj o czym jest modlitwa prostoty, może właśnie teraz tego potrzebujesz.

Mam 40 lat, jestem mężem, od ostatniej spowiedzi nie mówiłem paciorka rano i wieczorem…

Czy modlitwa zmienia się wraz z wiekiem czy może zostaje taka sama i stoi w miejscu?

Modlitwa nie dzieje się tylko w głowie/duszy/sercu. Modlitwa jest też zaangażowaniem ciała.

Dlatego na Eucharystii raz stoimy, raz klęczymy albo siedzimy w ławce. Jako dzieci klękaliśmy do codziennej modlitwy, a babcia zawsze mówiła „złóż rączki do Bozi”.

W czasie modlitwy kontemplacyjnej postawa ciała jest tak samo istotna jak przy każdej innej! Posłuchaj jak zaangażować ciało w modlitwie Jezusowej.

Życie kontemplacją uczy uważności na drugiego, wrażliwości, rezygnacji, przyjmowania cierpienia…naprawdę uczy wielu rzeczy. Wymaga natomiast poukładania dnia i systematyczności. Jednak modlitwa wcale nie jest na pierwszym miejscu. Najważniejsze, żeby się dobrze wyspać!

Posłuchaj czego uczy kontemplacja oraz jakie są priorytety w kontemplatywnym stylu życia według o. Franza Jalicsa SJ

Kim jest Jezus Chrystus?

Najpierw poznajemy Jezusa z Nazaretu, cieślę, uzdrowiciela, cudotwórcę, i wielkiego nauczyciela. Dowiadujemy się o Nim z Ewangelii.

Doświadczenie religijne pozwala nam jednak doświadczyć Chrystusa, który jest obecny w całym świecie, a nawet jeszcze przed jego stworzeniem.

Wchodząc na drogę kontemplacji przybliżam się do spotkania z Chrystusem, ukrytym w moim sercu. Dzieje się to w ciszy i bez słów. Jedyne co się liczy, to Jego Imię.

„Ciągle mnie boli to, co zrobiłeś. Nie potrafię Ci przebaczyć.”
„Chyba nie jestem zdolny do wybaczenia, bo nigdy nie zapomniałem. Tyle razy już oddawałem tę sprawę Panu, a nic się nie zmieniło. Pamiętam i mnie to boli.”
„Nigdy mu nie wybaczę.”

Przebaczenie to jedno z trudniejszych wyzwań w życiu chrześcijanina, a przy tym kluczowe dla wiary i naśladowania Chrystusa. Czy przebaczenie to, to samo co pojednanie? I jak się mają uczucia w stosunku do decyzji?

Posłuchaj jak kontemplacja uczy przebaczania.

„Jakbyś się postarał bardziej to na pewno byś dostał piątkę”. Ile razy za czasów szkolnych rodzice powtarzali te słowa?!

Dzisiaj nie jest inaczej. Można usłyszeć hasła w stylu: jeśli popracujesz więcej, to będziesz człowiekiem sukcesu. A wewnętrznie mogę sobie powtarzać, że jeśli się zepnę bardziej to będę człowiekiem bez błędów i grzechów.

Presja rzadko jest dobrym doradcą. Kontemplacja uczy, że wewnętrzne nakierowanie na Boga jest tym, co uwalnia od presji wyniku.

Im bardziej rozgrzebuję bolącą ranę tym wolniej ona się goi. Potrzeba czasu, żeby rana zaczęła się goić, a przy tym ból będzie odczuwalny. Przecież to rana, więc to normalne, że boli. Przyjmując ból zgadzam się na cierpienie, ale pozwalam, żeby zaczęło się zaleczanie rany.

Na kontemplacji nie zajmuję się swoimi zranieniami, bo one mają prawo boleć. Jedyne co, to skupiam swoją uwagę na obecności Bożej.

Czemu ciągle się nie poprawiam chociaż staram się tak bardzo? Przecież spowiadam się z grzechów, ale zawsze popełniam te same, znowu, i znowu… Czy ze mną wszystko jest ok? Może jestem przypadkiem beznadziejnym, i nawet Bóg nie może nic na to poradzić?

Grzech jest częścią mojego życia, czy tego chce czy nie, mam swoje ciemne strony. Kontemplacja uczy jak przez nie przejść, aby Bóg mógł coś zmienić.

Paradoks wyboru polega na tym, że wielość opcji paraliżuje przed podjęciem decyzji. Dużo łatwiej dokonać wyboru pomiędzy dwiema alternatywami, niż kiedy liczba możliwości jest większa.

Wybierając jedno, rezygnuję z drugiego. Rezygnacja boli, a ja bólu nie chce przeżywać. Jak to się łączy z kontemplacją? Posłuchaj, na czym polega rezygnacja w czasie modlitwy kontemplatywnej.